آیا تا به حال افرادی را دیده اید که صدای نا بهنجار دارند؟
متاسفانه برخی از این افراد به علت عادت به برخی رفتار های غلط (abuse,misuse) موجب آسیب تارهای صوتی می شوند که این امر منجر به ایجاد تغییراتی در صدای فرد می شود. این صدای آسیب دیده از نظر شنونده متناسب با سن، جنس و وضعیت جسمانی فرد نبوده و موجب بروز مشکل در برقراری ارتباط می گردد.
علائم
صدای افرادی که از تار های صوتی خود بد یا نادرست استفاده می کنند پس از مدتی دارای علائم زیر می گردد:
Breathiness: صدای نفس آلود همراه با کاهش بلندی صدا
Harshness: تلاش برای صداسازی همراه با کاهش بلندی صدا و برخورد بیش از حد تار آواها
Hoarseness: صدای خشن و گرفته همراه با کاهش بلندی صدا
Tension: احساس تنش و سفتی در عضلات گردن و حنجره
Tremor: صدای ضعیف و لرزان
Strain voice: تلاش و تقلا جهت شروع و ادامه ی صدا سازی
Vocal Fatigue: احساس خستگی و درد در حنجره به دنبال صحبت طولانی مدت
Reduce Phonation Range: عدم توانایی تغییر محدوده ی زیروبمی و بلندی صدا
Aphonia: عدم توانایی صداسازی به همراه احساس خشکی، سوزش و وجود تلاش و تقلا
توصیه هایی جهت پیشگیری و درمان
مهم ترین اقدام کلینکی جهت پیشگیری یا درمان اختلالات صدا، بهداشت و مراقبت صوتی است.
شاد زیستن: احساسات بر صدا موثرند پس احساسات خوب اثرات مثبت بر صدا خواهند داشت.
سنگین وزن بودن: در رژیم غذایی درست منجر به Reflux شده و احتمال دیسفونی (اختلال در صدا) را افزایش می دهد. همچنین وزن زیاد باعث کاهش حمایت تنفسی می گردد.
سرفه کردن: برخورد شدید تار آواها حین سرفه بر تار های صوتی اثر منفی دارد.
مصرف الکل: الکل منجر به کاهش رطوبت حنجره شده و احتمال آسیب را افزایش می دهد.
آرامش جسمی و روحی: عملکرد مناسب تارهای صوتی را افزایش می دهد.
با صدای بلند صحبت کردن یا کتاب خواندن: اثر منفی بر تار های صوتی دارد.
مکیدن آبمیوه با نی و جویدن آدامس: باعث کاهش سفتی در عضلات گردن و حنجره میگردد.
کشیدن سیگار: سیگار منجر به ایجاد التهاب و تورم و کاهش موکوس و خشکی مخاط در حنجره شده و احتمال آسیب را افزایش می دهد.
مصرف کافئین،چای و نوشابه: منجر به خشکی مخاط می گردد.
نجوا کردن: به علت افزایش برخورد در محل3/2 قدامی تارآواها صداسازی همراه با تلاش و تقلا احساس سوزش در ناحیه ی حنجره می باشد.
فریاد کشیدن: منجر به افزایش برخورد تار آواها شده که باعث افزایش تنش تارهای صوتی و ایجاد التهاب در حنجره خواهد شد.
استراحت صوتی: به بهبودی عضلات کمک کرده و در کاهش خطرات احتمالی آینده سودمند خواهد بود.
پاک کردن گلو: این عادت غلط منجر به افزایش برخورد تار آواها شده و احتمال آسیب را افزایش می دهد.
استفاده از بخور: مخاط حنجره را مرطوب نموده چسبندگی عضلات حنجره را کاهش می دهد و منجر به کاهش انرژی مصرفی جهت صداسازی می گردد.
صحبت کردن در محیط پر سر و صدا: منجربه بالا بردن بلندی صدا شده و به تارهای صوتی آسیب می زند و موجب احساس سوزش و خارش در حنجره خواهد شد.
تنفس از طریق بینی: مخاط بینی گرما و رطوبت مورد نیاز هوای دمی را فراهم کرده و همچنین در نقش یک فیلتر موثر عمل می کند.
وضعیت بدنی مناسب: وضعیت بدن حین سخن گفتن بر کیفیت گفتار موثر است. به نظر می رسد حالت ایستاده بهترین وضعیت باشد.
گفتاردرمانی تبریز یارا